Dankbaar

Net een week na mijn Upright MRI Scan in Londen werd ik opgenomen in het ziekenhuis hier. De klap van de lange rit en vooral de helse Upright MRI Scan waarbij mijn hoofd en nek in allerlei onmogelijke posities werd vastgezet en toen ook nogeens de gevreesde diagnose die bewaarheid werd (en eigenlijk erger dan verwacht)
Daarna had ik nauwelijks tijd om daar überhaupt over na te denken. Want, de volgende opname om longembolieen uit te laten sluiten stond namelijk alweer gepland. Dat er toen iets heel anders uit de gemaakte CT-scan kwam heeft mij voor het eerst in mijn leven echte angst gegeven! De onderzoeken die volgde… de punctie en toen de biopten. De uitslag die maar niet kwam…. na een week een “voorlopige” uitslag met al wel heel duidelijk dat ik geopereerd moest worden en dat het een tumor was. Gelukkig was 1 van 2 gevonden afwijkingen al wel goed!! De andere moest er zo snel mogelijk uit! Deze is vorige week maandag verwijderd. En ik zou morgen naar het ziekenhuis gaan voor de uitslag en wond-controle.
Aangezien mijn gezondheid na de Upright MRI Scan zo verslechterd is en de operatie (intuberen) ook weer een aanslag is geweest in mijn nek en in mijn lijf, ging dit niet zomaar lukken. De huisarts vond het niet verstandig om met eigen vervoer nog naar het ziekenhuis te gaan. Dus een ambulance werd voor morgen geregeld. Maar uiteindelijk mocht het dan toch telefonisch!! En heeft de oncologie-verpleegkundige vanmiddag gebeld en gelukkig HEEEEEEEL GOED NIEUWS VERTELD!! HET IS GOEDAARDIG!! Mijn gevoel was voor en na de operatie al rustig (wat op het moment van het ontdekken en de toen nog onzekerheid onder de pathologen wel anders was) en nu is het dan 100% zeker bevestigd dat het goedaardig is!!
Dikke opluchting bij mijn gezin, mijn lieve ouders, zus en andere lieve familie!
Nu kan ik mij weer richten op het traject van mijn nek en hoogstwaarschijnlijk de operatie in Barcelona!! Eerst helaas hier nog volop onderzoeken te gaan. Het is alleen de vraag kan ik het momenteel lichamelijk nog aan. Sinds de operatie is het weer zo mis dat elk klein dingetje (rechtop gaan zitten/lopen) teveel is. Een hartslag van 200 en erge hartritmestoornissen en weer flinke wegrakingen & crashes daardoor… het is allemáál nogal wat ook voor mijn gezin. De ambulances die ervoor moeten komen als het weer goed misgaat zoals vorige week! En het niet eens zelfstandig uit mijn bed kunnen komen. Cardiologen die zich zorgen maken maar ik weet zelf bijna zeker dat alles met mijn nek heeft te maken. Het is goed mis wat helaas ook (levens)gevaarlijk is.
Ik ben zoveel lieve mensen zo dankbaar vooral mijn topper Michiel Slot ❤ maar ook mijn lieve ouders die er echt altijd voor mij zijn! Zelfs al ben ik eigenwijs, die kun je niet voor de gek houden! Trudy Pauel jij en papa zijn mijn steun en toeverlaat. Ik vind het veel te gek wat jullie voor mij doen. Maar jullie doen het met liefde en ik ben jullie zooooo dankbaar!!❤❤❤
En zoveel lieve mensen die zo meeleven, hulp aanbieden. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar het is niet vanzelfsprekend en ik waardeer het enorm. Alle berichten, kaarten en nog zoveel meer! Wat bestaan er toch bijzondere mensen!❤ Weer een veel te lange tekst maar ondanks alles wat nog mis is!! Is dit toch weer een heerlijk geluid, de tumor is goedaardig en sowieso eruit!! ❤❤❤